Wszystko zaczęło się 1 marca 1975 roku w należącym do SPOŁEM Barze Mlecznym Poranek w Słupsku. Tego dnia ruszył w Poranku specjalnie do tego celu wybudowany piec, a słupszczanie mogli jako pierwsi w Polsce spróbować pizzy. Tak jak pisałem Wam we „Wstępie” – ówczesny dyrektor SPOŁEM, pan Tadeusz Szołdra, podczas wyjazdu do Neapolu zakochał się we włoskim klasyku i bardzo chciał, by również w naszym kraju ludzie mogli zajadać się drożdżowymi plackami.
Od tamtej pory datuje się w Polsce fanatyczne wręcz uwielbienie tej przekąski, zarówno w rodzimym wydaniu, jak i szał na włoską pizzę po 1990 roku.
W 2018 roku miałem przyjemność jeść pizzę w pierwszej pizzerii na terenie USA. Pomyślałem wtedy po raz pierwszy, że wypadałoby również odwiedzić miejsce, które pizzę w Polsce podawało jako pierwsze. Niestety, ciągle coś stało na przeszkodzie. Aż do teraz…
Bar Poranek cieszy się niesłabnącym powodzeniem zarówno wśród młodzieży szkolnej, jak i dorosłych. Z tego co poczytałem, jest tu po prostu tanio i smacznie, a wiele osób z sentymentem wspomina czasy szkolne i studenckie i wpada tutaj jeśli tylko ma okazję.
Przyjęło się uważać Poranek za pierwszą pizzerię w Polsce. Ja nie nazwę tego miejsca pizzerią, bo główny profil działalności to nadal oferta baru mlecznego. Na potrzeby wypieku pizzy wykrojono małą wnękę. Mieści się tam piec i stanowisko dowodzenia, a także trzy malutkie stoliczki. Jednak jeść można również na głównej sali, o ile akurat zwolni się miejsce.
Jak widzicie menu jest bardzo krótkie. Trzy placki i trzy sosy do wyboru. Ale w żaden sposób to nie zniechęca miłośników, bo podczas naszej wizyty mnóstwo ludzi wchodziło i zamawiało swoje placki na miejscu lub na wynos. My również musieliśmy swoje odczekać.
I wreszcie są. Dwie z trzech dostępnych. Teraz żałuję, że nie wziąłem wszystkich dostępnych opcji, ale mieliśmy w planach jeszcze kolację z rybami i nastawiałem się na obfity posiłek wieczorny.
Pizza z pieczarkami i serem pachniała obłędnie. Dokładnie tak, jak powinna taka polska pizza pachnieć. Drożdżami, świeżo wyjętym z pieca ciastem, soczystymi grzybami. Pierwszy kęs puchatego ciasta od razu przeniósł mnie w czasie. Dokładnie taki smak zapamiętałem z dzieciństwa, kiedy to na wczasach z rodzicami w pobliskich Rowach (jakiś 1983 lub 84 rok) raczyłem się taką pizzą codziennie, a jak udało się zmylić czujność starych to i dwa razy dziennie. Tego smaku i aromatu, a także wspomnień nie da się podrobić!
Pizza z farszem kiełbasianym. To mnie zaskoczyło. Bo faktycznie farsz składał się z kiełbasy. Pomielonej! Takie niby oczywiste, a nigdy wcześniej się z tym nie spotkałem. Wszędzie byłyby to pieczarki przykryte kawałkami kiełbasy, ale nie w Promyku! Szanuję. Bardzo fajny smak i warto, a nawet trzeba spróbować.
Szkoda, że nie spróbowałem jeszcze farszu boczkowego, ale jak pisałem wyżej miałem już sprecyzowane plany na później.
Podsumowując: jeśli lubicie odwiedzać historyczne dla gastronomii miejsca, jeśli podobnie jak ja jesteście fanami (by nie rzec fanatykami) „polskiej pizzy”, jeśli chcecie się przenieść w czasy beztroskiej młodości – musicie odwiedzić słupski Poranek. Tym bardziej, że receptura tej pizzy nie zmieniła się od pierwszego dnia, kiedy zaczęła być podawana! Jedyna zmiana to taka, że obecnie ciasta nie wyrabia się ręcznie, lecz przy pomocy maszyny. Cała reszta pozostała bez zmian. Co poświadczą stali bywalcy, którzy przychodzą tu od lat (niektórzy już z wnukami). Takie miejsca powinny być wpisane na listę polskiego dziedzictwa gastronomicznego.
Bar Mleczny Poranek – Wojska Polskiego 2/13, 76-200 Słupsk
Facebook – https://www.facebook.com/profile.php?id=100057528426639
